"ณ ที่ที่ผมไป"

"เป็นเหตุการณ์เลี้ยงส่งน้องๆฝึกงาน"

ไปที่ที่มีพื้นที่กว้างมากพอจุจำนวนคนได้มากพอ...แล้วจึงเริ่มจัดการๆๆๆๆๆ

ที่เห็นอยู่นี้เป็นของที่ระลึกจากเด็กๆ เป็นหมีเหลี่ยม...
แต่ก่อนที่จะเข้าเรื่องต่อก็อยากย้อยความกลับไปช่วงเริ่มๆด้วย...

ย้อยยยยยยยย...

เอ้ย!!!



ย้อนนนนนนนนนนนนนน...

ณ. ตลาดกับผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นพ่อบ้าน...

กับสาวๆที่มือว่างๆสมเป็นแม่บ้าน?(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย...เป็นพ่อบ้านก็ต้องแมนๆไงครับ)

กับผู้ชายแบกถุงข้าวของวัตถุดิบ...ที่เป็นพ่อบ้าน...

เมื่อถึงฐานทัพ...แม่บ้านก็เชิญพ่อบ้านมาทำงานแม่บ้านด้วย...

เมื่อเดินเข้าไปในห้องครัวข้างๆก็ได้พบกับพ่อครัวหัวป่าก์...ที่จริงน่าจะเรียกว่าพ่อครัวป่ามากกว่า

ดูคล้ายสหกรณ์หรือชุมชนอะไรสักอย่าง...

โอยทั้งหมดเป็นมือสมัครเล่นในการทำครับสุดๆยกเว้อพี่เจี๊ยบที่เป็นมืออาชีพตัวจริง...
คล่องแคล่วมาก...และทำอาหารอร่อยด้วย...

เยี่ยม!!!

เกิดการกดขี่ใช้แรงงานโดยทีพ่อบ้านไม่สามารถต่อต้านอะไรได้...

สุดท้ายพ่อบ้านบางส่วนทนไม่ไหวจึงประกาศอิสระแล้วมุ่งหน้าออกไปหาดินแดนแอลกอฮอล์

ความซวยจึงตกมาที่ผมเอง...ที่ต้องมานั่งหั่นแทนน้องๆเวงทั้งหลาย!!!

หั่นไป...

สุดท้ายก็ปลดโซ่แห่งการทำครัวมาได้...แล้วมุ่งหน้ามาสู่ดินแดนแอลกอฮอล์เช่นกัน

เห็นมั้ยๆๆๆๆๆๆนี่แค่เล็กน้อย!!!

แล้วการรวมตัวก็เริ่มขึ้น...ทุกอย่างเริ่มโคจรเข้ามาหากันจากแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้น

ตามทฏษฎีที่ว่าของใหญ่จะดูดของเล็ก...

เช่นเดียวกันกับกลุ่มคนที่ก่อตัวเพิ่มมากขึ้นในดินแดนแอลกอ...

ก่อตัวๆๆๆๆๆๆ



คว้าเครื่องสายมาซัดเลย

กับเชิ้อเพลิงขวดจิ๋วข้างๆกาย

ภายใต้ความกังวลของทุกๆคนที่ยังคงมีเคลือบแฝงว่าฝนจะโปรยลงมาหรือเปล่า...

ผลสรุปว่า...

ไม่ว้อย!!!

ฟ้าปลอบภัยยันจบเกมส์...

อาการเลอะเทอะเลยเริ่มขึ้นอย่างจริงจัง...

คู่กะน้องอิ๋ว

การก่อตัวชัดเจนแล้วมีปริมาณมากขึ้น...

บนโต๊ะนั้นมีข้าวสวย เฟรนช์ฟราย ปีกไก่ทอดเกลือ ลาบเนื้อ

ปลาราดพริก ต้มยำกุ้ง หอยแมลงภู่ หอยแครง และผลหมากรากไม้...

ลาบเนื้อสุดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

ในสวนนั้นคล้ายๆอุทยานจึงมีสัตว์ป่าโผล่มาให้เห็นบ้าง...

ดังรูปที่ถ่ายทันนั้นเป็นตัวเลียงผา...

เคลื่อนเลื่อนๆไปตามแสง


เคลื่อนเลื่อนๆไปตามจังหวะ

เทพเจ้ากีตาร์เปียก...คาราวะเลย

นู๋ปอกุ้งเผา

เจมส์ บาน และนู๋ อุ๊อิ๊

อินโทร...

ท่อนA

ท่อนB

แล้วก็...

ท่อนฮุคครับ!!!

...

และเอาท์โทร

จบเพลงไปแล้วก็ยังร้อง...ด้วยหน้าตาอินมาก

บูดเบี้ยวเคลื่อนไหว...

เอ...คุ้นๆนะ เอ เอ เอเชี่ยนอะไรสักอย่าง...

เอเชี่ยนเกมส์...

...

สักเกมส์มั้ยล่ะพี่...

ทุกอย่างเดินทางมาถึงจุดเปลี่ยนของเกมส์ที่จะเกิดการสูญเสียพลพรรค

ทฤษฎีเดียวกันกับการคัดเลือกทางธรรมชาติ...

ผู้ที่อ่อนแอจะต้องหายไปจากระบบนิเวศน์...

ประชากรเริ่มลดน้อย...

โดนภัย(ตัวเอง) เมานั่นเอง...

สิ่งมีชีวิตบางสายพันธุ์ยังคงหลงรอดจากภัยครั้งนี้ได้...

ยังมีเหลือหลากหลายพอดู...

ความร้อนแรงจากบทเพลง...

ทำให้บรรยากาศรอบตัวบิดเบี้ยว...

กว่าจะกลับมาพอเป็นปกติ...ก็ต้องหยุดร้องเสียก่อน...

กลับมาสงบสุข...แพ้ภัยตัวเองกันอีกครั้ง...

เมื่อแพ้ภัยตนเองมากเข้า...แม้แต่ดนตรียังเอาไม่อยู่...

รอคนแทคมืออยู่นะ...

ระหว่างการดื่มของปลายเกมส์นั้น...

อย่างที่บอก..ว่าอยู่ในอุทยาน...

ผมเจอหมีป่าครับ...

...

ปกติต้องแกล้งตายไปแล้ว...

แต่หมีตัวนี้พูดภาษคนได้...

บอกว่า...

ไม่ต้องแกล้ง...

ขอเบียร์สักแก้ว...

...

เกมส์ดำเนินไปถึงตีสองกว่าๆกับอาการปวดหัวจากความเพลีย...

และแล้วก็...

มารู้ตัวอีกทีว่านี่มันงานเลี้ยงส่งน้องนี่หว่า...

แต่เหลือน้องอยู่ในวงสองคน...

!!!