วันนี้...
ผมได้มีโอกาสออกไปเดินเล่น(เดินของจริง)
หลังจากที่ไม่ได้ออกไปเดินเล่นที่ไหนเลย
ตลอดระยะเวลาเกือบสองเดือน
เพราะว่าต้องจัดการงานในช่วงวันเสาร์และอาทิตย์ด้วย
พอมีจังหวะจึงคว้าเงิน
และออกจากบ้านทันที
ด้วยความหวังที่ว่า
มันน่าจะได้ของที่อยากได้บ้างแหละน่า!!!
จึงออกเดินทางจากบ้านไปลงที่ตลาดเก่าเยาวราช
การเดินเริ่มจากจุดนี้
เดินดูผ้าหาวัตถุดิบ(ตามสัญญากับหนูน้อยคนหนึ่ง)...ซึ่งถอดใจอย่างรวดเร็ว
เนื่องจากทนไม่ได้ที่ต้องไปรับมือกับสภาวะแย่ๆของเหล่าคนในตรอกนั้น
เลยแยกตัวออกมาและมุ่งสู่สะพานเหล็ก
ไปหาของที่อยากซื้อ...ซึ่งยังไม่มา(เพิ่งรู้ตอนไปถึง)
ย้ายตัวไปที่ดิโอ...แต่ก่อนถึงดันไปเจอร้านข้าวขาหมู
เลยซัดไปดอกนึง...อร่อยดี...หรือว่าเหนื่อย???
เคลื่อนตัวผ่านดิโอไปที่หลังกระทรวง
และไปได้เจ้านี่มาครับ
๖๐๐.-
ตอนแรกนั้นชั่งใจจะรับตัวเล็กกว่านี้อีก
แต่พอลองเล่นแล้วมันเล็กเกินไป...กลายเป็นทุกข์แทน
และเรื่องของเสียงก็ห่วยห๊วยห่วย...ที่ว่าตัวนี้ไม่ดีเท่าไหร่แล้ว
เจอตัวจิ๋ว(เค้าเรียกกันว่าตอง3)จะมีโอดครวญกันยิ่งกว่านี้
จากนั้นผมก็ยังไม่ละความพยายาม
เดินกลับไปที่เวิ้งเพื่อหาซื้อของอีกเล็กน้อยเนื่องจาก
ที่หลังกระทรวงหาไม่ได้...แม่งบอกว่าคนไม่ค่อยซื้อ...
เคลื่อนตัวออกจากเวิ้งไปหารถประจำทางไปที่เซนทั่นเวิว
ไปหาของที่คิดว่ามี...ซึ่ง...ไม่มี
จึงไปที่เซนทั่นชิดลม...ไปหาของที่เชื่อว่ามี...ซึ่ง...ไม่มี
ด้วยความเซ็งและเหนื่อยรวมกันจากการเดินเยอะมาก(นั่งรถเมล์ครั้งเดียวเอง)
จึงตัดสินใจเดินกลับบ้านครับ
เดินกับพร้อมกับเจ้าจิ๋วตัวใหม่...
เสียงไม่ดี...แต่น่ารัก!!!
