"นานมาแล้ว"

"กำลังทำ๔"

03.

GANEZY with new stuff from shop.

04.

Battle Could army of Fifty Flip.

ช่วงนี้ผมเองก็คงเพียงทำได้แค่นำงานที่ทำเหลือไว้มาวางในพื้นที่สีเทานี้

เพราะว่ายังไม่มีโอกาสได้ทำชิ้นต่อๆไป...

ซึ่งทำให้เกิดอาการกังวลเพราะว่างานนั้นมาจากหลายๆทางด้วยกัน...

มึนกันต่อไปครับ!!!

"กำลังทำ๓"

02.

The poor papa in selfish's inferno.



ฝืน ฝืน ฝืน ฝืน...


ไม่สนว่าใครจะว่าไง...


ฝืน ฝืน ฝืน ฝืน...








อย่าเพิ่งน้อยใจกันไป...สัญญาว่าเมื่อเสร็จเรียบร้อยดีแล้วจะนำมาให้ดูกันเต็มๆ!!!

"กำลังทำ๒"

จากคำแนะนำว่าผมมันเบลอไปจะทำไปทำไม?

ทำให้ผมเปลี่ยนแปลงตนเอง...

แต่ผมเชื่อว่ามันก็ยังคงเป็นเช่นเดิม...

จะทำไมทำไมฟะ?

01.

Black Demons from Unlucky Meteors.

"กำลังทำ"

เอ่อ...

จะว่าไปแล้วสำหรับตัวผมนั้น...


ไม่ค่อยจะได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันกับเขาสักเท่าไหร่...


เอาแต่บ่ายเบี่ยงต่อตนเอง...

แต่เมื่อถึงตอนนี้ครับ...


ผมขอประกาศในพื้นที่สีเทานี้ว่า...


"ผมหมดโอกาสบ่ายเบี่ยงแล้วครับ!!!"


แอบดีใจเล็กน้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น





...





จะว่าไปมันก็เป็นจังหวะที่ประจวบเหมาะดีที่ผมได้มีโอกาสรู้จักเพื่อนๆกลุ่มหนึ่ง
จึงตกลงที่จะทำงานขึ้นมาชิ้นหนึ่ง...ซึ่งตัวผมเองไม่ทราบรายละเอียดใดๆทั้งสิ้น
เพียงแค่ได้รับการชักชวนมาอีกทีเลยตกลงรับปาก...
เพราะว่าจะได้เป็นการช่วยประชาสัมพันธ์ตนเองและเพิ่มปริมาณงานของตนเองให้มากขึ้น
และในขณะนี้จึงเป็นช่วงที่ผมเองกำลังสร้างชิ้นงาน...
ด้วยความที่ว่าอยากให้คนอื่นได้เห็นงานกัน แต่ด้วยมารยาทต่อทุกคนจึงไม่สามารถ
นำมาให้ดูได้ เพราะว่างานของทุกคนที่ร่วมกันทำยังไม่สำเร็จเรียบร้อย
และกำหนัดการส่งงานนั้นต้องรอกันไปอีกเป็นเดือนดังนั้นการที่ผมเอางานออกมาเผยก่อน
ก็คงไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่...





แต่ครับ...


ก็อีกนั่นแหละ...


ด้วยความคันไม้คันมือ...


ซึ่งเมื่อสำรวจลงไปในตนเองแล้วก็พบว่าจริงๆแล้วนั้น


ผมต้องการเพิ่มเติมข้อมูลข่าวสารบางอย่างลงไปในพื้นที่สีเทานี้เท่านั้น


และอยากให้มีคนมากมายมาคอมเมนต์งานกัน...




















...


























ซึ่งไม่เป็นความจริง...


เพ้อเจ้อไปทั้งนั้นครับ...














ตอนนี้ผมจึงนำงานในลักษณะเชิงการชวนติดตามลุ้นระทึกมาใส่ในพื้นที่นี้


มันอาจทำให้บางคนเบื่อกับการปิดบังข้อมูล


ซึ่งในมุมหนึ่งอาจจะมีความคิดที่ว่า..."ถ้าทำแบบนี้อย่าทำให้ดูดีกว่าว้อย!!!"


แต่ด้วยความเห็นแก่ตัวครับ

ผมได้กดปุ่มโอนภาพลงมาแล้วครับ...

ถ้างานเสร็จแล้วและสามารถนำเสนอได้จะเอาภาพมาลงแบบเต็มๆเลยครับ



01.

Black Demons from Unlucky Meteors.




จะนำมาเรื่อยๆว่างานคืบหน้าไปแค่ไหน...







!!!

"แจแปนนีสฟูด๒"

เจอกันอีกแล้วอย่างรวดเร็ว...ที่จริงแล้วสิ่งที่รวดเร็วและสร้างความสงสัยให้กับตัวผมคือ
"ความกระทำสิ่งที่คุณๆได้อ่านและดูกันอยู่...ด้วยเหตุใดจึงทำบทความนี้ออกมา...?"
เร็วจัด...ตามไม่ทัน...ไม่กล้าคิด...เดี๋ยวจะกลายเป็นฝุ้งซ่านไปแทนที่จะเจอคำตอบ!!!



กลับมาอีกครั้งต่อจากเมื่อวานในหัวข้อที่รุนแรงขึ้นไปอีก
"RUMBLE JAPANESE BUTA CHEESY CURRY"




...





ของเหลือที่ถูกหมักเข้าเนื้อกันจนเป็นอย่างดี...
ความนุ่มของเนื้อหมูที่มีมากขึ้น จากการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย...
-ขอบคุณแบคทีเรียที่ช่วยย่อยสลายโมเลกุลส่วนที่ยึดกล้ามเนื้อให้ทรงตัวเข้าหากัน
ถ้าจะกล่าวถึงอะไรอีกมากมายคงไม่จบดี...


ขอข้ามเลยแล้วกัน...ยังไงองค์ประกอบก็ครบแล้ว...





ไม่กล้าใส่ชีสเยอะมากรู้สึกถึงปริมาณพลังงานส่วนเกินที่จะต้องนำออกอย่างเหนื่อยยากแล้ว...ท้อใจ
เลยวางไปแผ่นเดียวพอ...



เหตุผลที่ตั้งชื่อว่า "รัมเบิ้ล" เพราะว่าตั้งแต่การนำแกงมาอุ่นใหม่
ก็กระทำการผสมคนวนปนเปชุลมุนชุลเก...
เชื่อว่าบางคนอยากเติมให้เป็น "เ_ย์"
ถ้าเกิดได้ยินเรื่องเล่าบางอย่างจากตัวผมแล้ว...
ไอ้โรคจิตเอ้ย!!!(ลืมตัว...นอกเรื่องไปหน่อย)
หลังจากการคนไปคนมาแล้ว...จากปริมาณที่เหลือหมิ่นเหม่
ทำให้เกิดการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวด้วยการนำปริมาณแกงที่เหลือทั้งหมด...
ราดลงไปในจานข้าวเลย...



ด้วยเหตุผลทั้งหมดข้างต้นจึงตั้งชื่อว่า "รัมเบิ้ล"



การได้ลองทานสองวันติดกันทำให้เข้าใจเพิ่มขึ้นว่าเหตุใด...
จึงมีคนที่คิดค้นการใส่ชีสลงไปในแกงกะหรี่...
ผมแนะนำให้ลอง...ถ้าไม่กลัวอ้วน...
เพราะว่ามัน โอว...เยี่ย!!!
โดยเฉพาะถ้าคำไหนตักรวมกับชิ้นเนื้อจะชัดเจน
ทั้งรส สัมผัส และกลิ่น ที่ทำงานสอดประสานกันเป็นอย่างดี
(เน้น!!! ต้องเนื้อ...ลองกับพวกผักแล้วมันไม่ชัดเจน)






ตู้มๆ...




จนหมด...

และตบท้ายด้วยกล้วยหอมอีกลูก...




ตายกันไปข้างนึงเลยทีเดียว



!!!




จนสุดท้ายผมก็ยังตามไม่ทันว่าตนเองอยู่ในสภาวะใดจึงทำการบันทึกรูปอาหารแล้วนำมาใส่ในพื้นที่สี่เทา...

"แจแปนนีสฟูด"

"ให้!!!"




ได้ข่าวว่ามื้อเย็นมีข้าวแกงกระหรี่หมู...
ได้ข่าวว่าเค้ากินกันโดยใส่ชีส...
ได้ข่าวว่ากำลังเคลื่อนไหวร่างกายที่ห้างสรรพสินค้า(กล่องคอนกรีตสรรพตัญหา)...
ได้ข่าวว่าจำนวนธนบัตรในอุปกรณ์เก็บรักษามีมากพอที่จะชะรำหนี้จากการไปพรากชีสหนึ่งซอง
มาจากชั้นแช่เย็น...



ข่าวทั้งหมดเป็นปัจจัยที่ว่าสามารถรวมตัวให้ผมสามารถมีโอกาสได้รับประทาน...



ต้องขอ...
-ขอบคุณตนเอง ที่ยังรักษาร่างกายให้คงอยุ่มาจนเป็นภาชนะจนถึงทุกวันนี้ได้
-ขอบคุณแกงกะหรี่ที่มีให้ราดข้าว ขอบคุณแม่บ้าน ขอบคุณญี่ปุ่น
-ขอบคุณข้าวที่มาคู่กับแกง ขอบคุณโรงสี ของคุณชาวนา
-ขอบคุณชีสที่มาโปะแกง ขอบคุณกล่องคอนกรีตสรรพตัญหา ขอบคุณโรงงานผลิตชีส
-ขอบคุณพริกไทที่มีให้โรยข้าวแกงกะหรี่ ขอบคุณที่มีรสชาตร้อนๆ ขอบคุณโรงงาน ขอบคุณชาวสวน
-ขอบคุณช้อนและส้อมที่ช่วยย้ายรูปธรรมเหล่านั้นเข้าร่างกาย ขอบคุณโรงงานผลิตช้อนส้อม
-ขอบคุณจานที่มีให้ใส่ข้าว ขอบคุณช่างปั้น ขอบคุณช่างเผา ขอบคุณโรงงานทำจาน
-ขอบคุณโต๊ะที่ให้วางจาน ขอบคุณอาแปะขายโต๊ะ(เชื่อว่าไม่น่าจะใช่อาซิ้ม) ขอบคุณโรงงานผลิตโต๊ะ
-ขอบคุณไมโครเวฟที่อุ่นข้าวให้ร้อนและหอมน่ารับประทาน ขอบคุณคนที่คิดค้นไมโครเวฟ
-ขอบคุณทัพพีที่ช่วยเคลื่อนแกงและข้าวจากหม้อมาสู่จาน ขอบคุณคนคิดค้นทัพพี
-ขอบคุณหม้อที่ประคองมวลของแกงและข้าวไม่ให้หกกระจุยกระจายก่อนที่จะมาทาน ขอบคุณผู้ผลิต
-ขอบคุณพื้นที่ให้วางโต๊ะและไมโครเวฟและอุปกรณ์ต่างๆให้มีที่พักพิง
-ขอบคุณบันไดที่ช่วยเชื่อมโยงให้ผมขึ้นมาถึงไมโครเวฟได้
-ขอบคุณบ้านที่ช่วยให้มีทุกๆอย่างอยู่ในนี้ ขอบคุณคนแรงงาน ขอบคุณสถาปนิก



และอีกมากมายที่มีอยู่เป็นเหตุผลให้สำหรับสิ่งที่มีตามมาทั้งหมด...

หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป...ทุกอย่างอาจจะไม่เป็นแบบนี้...

เพราะว่ามีทั้งหมด...จึงมีมื้อนี้ให้ผม...

หากคำขอบคุณทั้งหลายนั้นได้กล่าวไว้ไม่หมด...(ซึ่งต้องเป็นเช่นนั้นแน่...)
แต่ก็ขอรวมถึงทุกองค์ประกอบด้วยความขอบคุณ



-ขอบคุณแป้นคีย์บอร์ดที่ช่วยรองตัวกดทั้งหลายไว้ ขอบคุณปุ่มกดที่ช่วยสร้างความชัดเจนและถูกต้อง
...



และยังเหลืออะไรอีกมากมาย...



ช่วยกันขอบคุณหน่อยครับ!!!




ภาพสุดท้ายก่อนที่จะต้องย้านมือจากกล้องมาที่ช้อน...






เห็นทางด้านซ้ายใช่ไหม?


นั่นหล่ะ..."ตบท้ายๆ"







ขอบคุณที่มีสิ่งนั้นจึงมีสิ่งนี้...

ขอบคุณองค์ประกอบ!!!

"เพิ่มเข้าไป..."

มีอะไรหลายอย่างที่อยากทำ...

แต่ความอยากลอยๆนั้นมักถูกทำลายให้สลายไปได้ง่ายตามลักษณะของมวลสารจำพวกนามธรรม

อย่าไปว่าใคร...อย่าไปโทษใคร...มองย้อนกลับลงมาที่ตนเองแล้วจะรู้ถึงความเป็นไปที่ง่ายๆ...

ก็แค่ขี้เกียจ...งั้นก็แค่ย้ำเตือนตนเอง...

มั้ง!!!

อยู่ในโครงการ"FIFTY FLIP"

ก็ทำด้วยความต้องการส่วนตัวอุปทานไปเอง...หวังว่าจะมีคนชื่นชอบงานแบบเห็นแก่ตัวกันบ้าง

ใครบางคนบางกลุ่มที่จะชื่นชอบคล้ายๆกัน...

คงจะมีเพิ่มไปอีกหลายตัว...เพราะว่ามีการร่างภาพเพิ่มเติมไว้...แต่ยังไม่สามารถนำออกมาสาธารณะได้

เพราะว่าต้องเอาไปเข้าโครงการทำสิ่งพิมพ์กับเพื่อนๆก่อน...ครับ

วันเวลาเคลื่อนที่ความแน่นอนก็คงไม่มีเพราะทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง...

ไม่เคยพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในจุดๆนี้...และอยากเปลี่ยนไปเรื่อยๆ...

ข้าพเจ้าอยากทราบว่าทำไมเด็กศิลปะต้องนับถือพระพิฆเนศครับ? (ไมได้กวนตีนนะ)

เลยลองสร้างภาพขึ้นมาดูว่าเราจะได้อะไรขึ้นมาบ้าง?

ด้วยความเคารพอย่างสูง...รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่

เนื่องจากความที่ไม่ได้นับถือหรือมีความเข้าใจอันใด...

จึงทำให้ไม่เกิดความรู้สึกใดๆขึ้นจากการทำเลย

ต้องขออภัยผู้อื่นที่มีความเคารพต่อพระพิฆเนศด้วย...(แต่ตั้งใจสร้างนะ)

!!!

"อาหารญี่ปุ่น..."

ด้วยความที่ว่าสร้างตัญหาให้กับตนเองโดนการใส่สัญญาต่างๆเข้ามา...
เพื่อก่อผัสสะ-เวทนา-ตัญหา-จนอุปทานสุดๆ...



จึงได้ไปทานซากศพของพืชและสัตว์ทั้งหลาย...
ในรูปแบบการปรุงแบบแดนอาทิตย์อุทัย...

นี่คือ"กุ้ง"




นี่คือเกือบทั้งหมด...
ถ่ายไม่หมด...ใหญ่ไป...
วันหลังจะชวนคนอื่นไปทานบ้าง...






พื้นที่สีเทาอิ่มอร่อย...ประหยัด...








!!!

"นาน..."

นานแล้ว...ที่ไม่ได้เพิ่มเติมขึ้นมูลต่างๆลงในพื้นที่สีเทา...

ความสม่ำเสมอคืออะไร?

นานแล้ว...ที่ไม่ได้แวะเวียนเยี่ยมเยียนคนที่ต้องเป็นห่วงเป็นใย

นานแล้ว...ที่ความรู้สึกพร่ามัวนั้นหายไป...

นานแล้ว...ที่จบลงตรงการปล่อยปะละเลย...

นานแล้ว...















และเมื่อไหร่?