"แจแปนนีสฟูด"

"ให้!!!"




ได้ข่าวว่ามื้อเย็นมีข้าวแกงกระหรี่หมู...
ได้ข่าวว่าเค้ากินกันโดยใส่ชีส...
ได้ข่าวว่ากำลังเคลื่อนไหวร่างกายที่ห้างสรรพสินค้า(กล่องคอนกรีตสรรพตัญหา)...
ได้ข่าวว่าจำนวนธนบัตรในอุปกรณ์เก็บรักษามีมากพอที่จะชะรำหนี้จากการไปพรากชีสหนึ่งซอง
มาจากชั้นแช่เย็น...



ข่าวทั้งหมดเป็นปัจจัยที่ว่าสามารถรวมตัวให้ผมสามารถมีโอกาสได้รับประทาน...



ต้องขอ...
-ขอบคุณตนเอง ที่ยังรักษาร่างกายให้คงอยุ่มาจนเป็นภาชนะจนถึงทุกวันนี้ได้
-ขอบคุณแกงกะหรี่ที่มีให้ราดข้าว ขอบคุณแม่บ้าน ขอบคุณญี่ปุ่น
-ขอบคุณข้าวที่มาคู่กับแกง ขอบคุณโรงสี ของคุณชาวนา
-ขอบคุณชีสที่มาโปะแกง ขอบคุณกล่องคอนกรีตสรรพตัญหา ขอบคุณโรงงานผลิตชีส
-ขอบคุณพริกไทที่มีให้โรยข้าวแกงกะหรี่ ขอบคุณที่มีรสชาตร้อนๆ ขอบคุณโรงงาน ขอบคุณชาวสวน
-ขอบคุณช้อนและส้อมที่ช่วยย้ายรูปธรรมเหล่านั้นเข้าร่างกาย ขอบคุณโรงงานผลิตช้อนส้อม
-ขอบคุณจานที่มีให้ใส่ข้าว ขอบคุณช่างปั้น ขอบคุณช่างเผา ขอบคุณโรงงานทำจาน
-ขอบคุณโต๊ะที่ให้วางจาน ขอบคุณอาแปะขายโต๊ะ(เชื่อว่าไม่น่าจะใช่อาซิ้ม) ขอบคุณโรงงานผลิตโต๊ะ
-ขอบคุณไมโครเวฟที่อุ่นข้าวให้ร้อนและหอมน่ารับประทาน ขอบคุณคนที่คิดค้นไมโครเวฟ
-ขอบคุณทัพพีที่ช่วยเคลื่อนแกงและข้าวจากหม้อมาสู่จาน ขอบคุณคนคิดค้นทัพพี
-ขอบคุณหม้อที่ประคองมวลของแกงและข้าวไม่ให้หกกระจุยกระจายก่อนที่จะมาทาน ขอบคุณผู้ผลิต
-ขอบคุณพื้นที่ให้วางโต๊ะและไมโครเวฟและอุปกรณ์ต่างๆให้มีที่พักพิง
-ขอบคุณบันไดที่ช่วยเชื่อมโยงให้ผมขึ้นมาถึงไมโครเวฟได้
-ขอบคุณบ้านที่ช่วยให้มีทุกๆอย่างอยู่ในนี้ ขอบคุณคนแรงงาน ขอบคุณสถาปนิก



และอีกมากมายที่มีอยู่เป็นเหตุผลให้สำหรับสิ่งที่มีตามมาทั้งหมด...

หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป...ทุกอย่างอาจจะไม่เป็นแบบนี้...

เพราะว่ามีทั้งหมด...จึงมีมื้อนี้ให้ผม...

หากคำขอบคุณทั้งหลายนั้นได้กล่าวไว้ไม่หมด...(ซึ่งต้องเป็นเช่นนั้นแน่...)
แต่ก็ขอรวมถึงทุกองค์ประกอบด้วยความขอบคุณ



-ขอบคุณแป้นคีย์บอร์ดที่ช่วยรองตัวกดทั้งหลายไว้ ขอบคุณปุ่มกดที่ช่วยสร้างความชัดเจนและถูกต้อง
...



และยังเหลืออะไรอีกมากมาย...



ช่วยกันขอบคุณหน่อยครับ!!!




ภาพสุดท้ายก่อนที่จะต้องย้านมือจากกล้องมาที่ช้อน...






เห็นทางด้านซ้ายใช่ไหม?


นั่นหล่ะ..."ตบท้ายๆ"







ขอบคุณที่มีสิ่งนั้นจึงมีสิ่งนี้...

ขอบคุณองค์ประกอบ!!!