"เชื่อ"

ในทุกๆวัน ชีวิตประจำวันของผม มีการเดินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอๆ...

เดิน เดิน เดิน

เดิน เดิน เดิน

เดิน เดิน เ . .

ผมไม่เคยเลี่ยงการเดินถ้ามันไม่ไกล หรือว่าร่างกายผมไม่เหนื่อยล้าจนเกินไป...

เพราะการเดินของผม...ทำให้ผมรู้สึกว่า...ผมได้อยู่กับตัวเอง...

ยิ่งในที่ที่มีผู้คนด้วยแล้ว...ทำให้ผมยิ่งอยู่กับตัวเองมากขึ้น
(ไม่ใช่เยอะแบบงานกาชาดอะไรเทือกนั้น...แบบนั้นมันแออัด!!!)

ขาของผมเอง...ที่ผมควบคุมให้มันเดินช้า...เร็ว...ก้าวซ้าย ก้าวขวา...

เบี่ยงตัวหลบ แทรก ชน ผู้คนอื่นๆไปมา

ความที่ผมอยู่กับตัวเอง
(ไม่ได้แปลว่าเหม่อ...แต่หมายถึงการรู้ตน รุ้ตัวว่ากำลังทำอะไร
มีสติตั้งใจจ่อจด...สัมปชัญญะรู้ความเป็นไปที่เกิดขึ้นไม่วอกแว่ก)

ทำให้ผมสัมผัสถึงความขัดแย้งของสิ่งอื่นๆรอบตัวได้ดี

บ้างเร็ว บ้างช้า บ้างหยุดนิ่ง...บ้างก็โคตรเร็ว!!!

มันทำให้ผมสัมผัสถึงความมีอยู่ของตนเอง(ตน...ไม่ใช่ตัว)

ได้ดี...มันทำให้สบายใจดี!!!







และในบางครั้ง การเดินของผม...ก็ทำให้รู้สึกว่า น่าจะมีคนอยากเดินตามมาด้วย...

และผมก็เชื่อแบบนั้นจริงๆ...

แต่ความจริงที่ผมเชื่อนั้น...กลับว่างเปล่า...




!!!