มองเห็นสิ่งที่ผ่านไปอย่างล่องลอยและเหยาะแหยะ...
คืนที่๒๗
เป็นความเจ็บปวดบางอย่างที่ยังคงมีอยู่ในใจ
และเดินทางต่อไปกับมัน!!!
เช้าที่๒๘
กับ PRAMOTESHOWครั้งที่๑
กุจะบาปมั้ยเนี่ย...!!!
คืนที่๒๙
กล้องของผมเริ่มบอกลา...
ดูกันต่อไป!!!
ไม่มีอะไรในคืนที่๓๐
จึงข้ามไปที่๓๑กับการเฝ้าดูการจุดถ่านสำหรับเตาบารากุ!!!
ประดับประดาเล็กน้อย...
ให้เป็นพื้นที่เล็กๆของคนกลุ่มหนึ่ง
แล้วเจอกัน!!!
25520101
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น