"ตราดหนาวมาก"

สวัสดีครับ...ไปเที่ยวอีกแล้ว
หัวข้อบทความนี้ไม่ชวนให้งง ไม่ต้องสงสัย
อ่านแล้วมันแปลว่าอย่างไร...
ผมก็ตั้งใจหมายความว่าอย่างนั้นแหละ!!!




ณ.จังหวัดตราดครับ


กับการเฝ้ารอเวลาเพื่อขึ้นที่เอกมัย...
เสียงเพลงช่วยชำระล้างเวลาห่วยๆ!!!

ก็รอไปรอมาครับ...

แล้วก็ออกเดินทางกันเหมือนจะหลับแต่ไม่หลับ...
เพราะว่าไอ้เบาะด้านหน้าแม่งเอนลงมาแบบหน้าผาถล่ม
(แถมยังหันมามอง แอบมรายาททำท่าดึงกลับขึ้นไป
ย้ำ"ทำท่า"แปลว่า...)
ผมเลยนอนเตะเบาะด้านหน้าไปมา...
มันก็ยังหันมามอง...
ไอฟาย...มึงเหี้ยเองแล้วมางอนกุทำไม?

นอนไปแบบหลับๆตื่นๆครับ...


ถึงนู่นก็ตีสี่กว่า...รถทัวร์แม่งแดรกค์มาก...
แรงสุด จำได้ว่าครั้งก่อนมาเกาะช้างแม่งซัดไปเกือบหกชั่วโมง!!!

โอ้ว...ผมลืมอธิบายเรื่องสำมะคันสุดๆไป...

เมื่อถึงท่ารถ...ความตกตะลึงเกิดขึ้นเมื่อผมก้าวขาลากตนเอง

เดินผ่านประตูรถทัวร์ลงมาเหยีบพื้นครับ

ฟู่ม.....................................!!!

ลมครับ...

ลม...

แต่มัน แรง+เย็น เหี้ยๆครับ...

นึกว่าไปขึ้นภูที่ไหนสักแห่ง(กุไม่ได้โม้...ไข้หวัดที่กูได้แถมกลับมาเป็นตัวการันตี)

ความงุนงงก่อตัวขึ้นกับเพื่อนคณะอีกสามคนที่ร่วมเดินทางกันมา...

แต่ก็ไม่คิดมากอะไร เอะใจว่ามันแค่หน้าหนาว

จึงออกเดินทางไปที่ตลาดเพื่อหาทีต่อรถและหาของรองท้อง...

มื้อเช้ามืด...

เมื่อจัดกันไปเรียบร้อย

ก็หารถไปที่ท่าเรือ...

ผลปรากฏว่าไม่มีเรือมาครับ...

ลมแรงมากเรือออกไม่ได้...

ห่าน...แล้วจะให้ทำไงต่อ...

ด้วยความหนาวเหน็บทำให้ไม่สามารถอยุ่ที่ท่าเรือต่อได้

จึงย้อนลงมาที่ถนนเพื่อหาร้านอาหารทาน...

แทบจะให้รางวัลดีเด่น...

ข้าวกะเพราไก่ไข่ดาวที่มีรสชาตเหมือนข้าวผัดคะน้าปลาเค็ม
...โกรธป้าที่ทำมาให้แดกมาก...

ส่วนเพื่อนผมสั่งแซนด์วิสทูน่า...

ขนมปัง1คู่ + ทูน่าฝอยๆ + มะเชือเทศบาง + ผักกาดหอมหนึ่งใบ (เท่าที่ตาผมเห็นนะ)

เป็นราคา ๕๐.- ถ้วน...

โกรธมาก!!!

จึงนั่งรถหนีมาจากท่าเรือนั้นครับ

ขอบอกเลยว่าช่วงที่อยู่ในตัวจังหวัดตราดเหมือนเจอคนใจร้ายอย่างเดียว

ทรมานมาก...เซ็งเป็ด(คนที่ไม่ใจร้ายก็มีนะ แต่ดันไม่เจอ)

นั่งรถของ "แช" (ลุงในภาษาอิสลาม)

แชใจดี แชจริงใจ ทำมาหากินตามสมควร

ให้แชมาส่งที่ท่าเรือเฟอรี่ข้ามไปเกาะช้าง...

รอเรือครับ...

บนเรือขนอุย...

ขอแนะนำเลยว่าใครจะมาเกาะช้างให้ใช้เรือเฟอรี่ข้ามฟากที่อ่าวธรรมชาติ

ห้องน้ำพร้อม ผนังยกลอยนินึง...ลมโกรก...เย็นตูดเป็นที่สุด

ระดับเทพครับ...

แต่ถ้าใครไปรอบเดียวไม่ซื้อไปกลับ...

แนะนำให้หาทางอื่นเพราะว่าค่าบัตรแม่งฟันเราขาดเป็นสองท่อนเลย...

ไม่บอกราคาให้ไปสนุกกันเอาเอง!!!

รอดครับ...ผมเคยเดินทางมาเกาะช้างแล้วนั่งรถวนไปหน้าเกาะ...

เมารถครับ...อ้วกจนมีแต่อากาศออกมา...สุดติ่งครับ(ผมเมารถง่ายมาก)
ภาพด้านบนนี้คือบริเวณที่เรียกว่าบางเบ้า...

จ๊าบนะครับ ร้านอาหารอร่อยๆราคาย่อมเยาว์...

มาเกาะช้างต้องแวะมาจัดหน่อย...

ประเด็นแท้จริงที่มาเพราะว่า

บางเบ้าเป็นจุดต่อเรือข้ามไปที่เกาะหมากครับ...

กูหาอาหารทะเลซัดกัน แล้วก็รอขึ้นเรือไปที่ เกาะหมากกัน...

มาแล้วก็เก็บRCสักหน่อย...

เพื่อนๆของผมที่โดนทารุณกรรมจนเสียชีวิต...

บัดซบ!!!

...

นั่งเรือเร็วข้ามมา...รอดมาอย่างใจสั่นๆ

ก็มาถึงเกาะแล้วทางรีสอร์ทก็นำรถขนหมูมารับครับ

คลื่นหลอนมาก...

แล้วในเรือยังมีครอบครัวพ่อแม่ลูกที่ทำหน้าตาหวั่นวิตกกับเกลียวคลื่นอย่างเวอร์สุดๆ

ทำให้ภาพที่เราเห็นนั้นสร้างอารมณ์ร่วมอย่างรุนแรง!!!
(ไม่เมาเรือเพราะว่ากลัวแทน)

ในชีวิตนี้ไม่เคยมาเที่ยวกันเองกับเพื่อนๆและพักที่ดีแบบนี้เลย

-มีรถมารับ
-มาช่วยแบกของให้

-พาไปที่ห้องพัก

-สั่งอาหารถึงห้อง

-มารยาทดี

-พับผ้าเป็นรูปดอกไม้ นกน้อย สวยงามไว้ที่เตียง

-ห้องพักติดสระน้ำ

โอว...

ตะลึงกับความขัดแย้งของตนเอง...

ไม่ใช่ที่ของกุแน่ๆ กุมันหยาบคาย...เดี๋ยวต้องมีปัญหาแน่ๆ

แต่ก็ช่างมันครับ

หนาวครับ...ลมแรง...

อดเล่นน้ำครับ ทำใจไม่ได้ หนาวเกินไป

เลยเปลี่ยนจากเล่นน้ำไปขี้มอไซต์เล่นแทน

เลยไปถ่ายรูปขี้มอไซต์แทน

(สนุกดี ขี้มอไซต์ในรอบเกือบสิบปี แทบจะไม่รอด!!!)

มือเย็นครับ...(ยังมาไม่ครบนะเนี่ย)

กินกันแทบไม่หมด...ใช้ความพยายามแทนความหิว...

ขอบอกเลยว่าการมาเที่ยวครั้งนี้กินอิ่มเวอร์ทุกมื้อ...

แล้วก็กลับไปที่ห้อง ดื่มๆๆๆๆๆๆแล้วก็นอน...










...

เช้าวันรุ่งขึ้น...

ดูต้นมะพร้าวดิ๊...

เอียงตามลม...

อ่อ...เมื่อคืนได้รู้ความจริงและข้อมูลว่า

ลมเหล่านี้เป็นลมที่เรียกว่า "ลมว่าว"

เป็นลมเปลี่ยนฤดู แต่คนบนเกาะบอกว่า...

ครั้งนี้มาแปลก เพราะว่าแรงมาก มานานกว่าทุกครั้ง

และเป็นลมที่เย็นมาก...

จริงๆแล้วมันควรจะหมดไปตั้งแต่ช่วงกลางเดือน

คนที่รีสอร์ทบอกว่ามันน่าจะเกี่ยวกับภาวะโลกร้อน

แกนโลกเอียง...อะไรก็ว่ากันไป(เอาเป็นว่ามันหนาวจนเล่นน้ำไม่ได้ละกัน)

นี่คือการแต่งตัวที่ทะเลแบบฝืนๆ

เพราะว่าเอากาศเย็นมากทำอะไรไม่ได้นอกจาก

ทน...

ทนไป...

ด้วยความเบื่อครับรอให้แดดออกแรงๆๆๆๆๆๆๆๆ

จะได้ไปโดดน้ำไหว!!!

แดดแรงๆมาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

...อ่อ อีกเรื่อง

คือองค์ประกอบทั้งหมดของการเป็นทะเลสวยงามน่าเที่ยวครบหมดเลยนะครับ

มีอย่างเดียวที่ไม่เหมือนปกติคือ ความเย็นของลม...เย็นเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เริ่มเตรียมใจไปเล่นน้ำที่แสนหนาวเหน็บ

"ดูนู่นสิ..." "ไหนๆ?"

(ห่าน...มาเป็นคู่ชู้ชื่นงะเลยทำตัวน่าถีบได้)

ระหว่างรอเวลาก็เล่นอะไรเรื่อยเปื่อย...

แต่มันส์มาก...มันถล่มลงมาชนกับแก้วเบียร์ที่วางไว้

กระจาย!!!

แล้วก็ถึงเวลา...

บุ๋งๆ

ซู่ม...!!!

...

นี่คือภาพรวมภาพเดียวที่มี...เพราะวานให้น้องพนักงานที่สระถ่ายให้!!!

หนาวนัก...ซัดสักหน่อย!!!

ใครๆก็รู้นะครับว่าเล่นน้ำมันเหนื่อย

เลยต้องพักเอาแรงกันสักหน่อย...

กรึ๊บ...

กรึ๊บ...

อา.......

แล้วก็ออกไปขี่มอไซต์อีกครับ...ไปหาข้าวกิน

อร่อยอีกแล้ว...

ลมแรงมากไปนอกเกาะไม่ได้เลย...อดๆๆๆๆๆๆๆ

เลยขี่มอไซต์วนดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยแต่หนุกไปอีกแบบเลย

ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน

ดังนั้นมาสนุกกับความแน่นอนกันเถอะ!!!

ท่านี้ให้คะแนนเต็มร้อยเลยเพื่อยเอ๊ย!!!

ได้รับความอนุเคราะห์จากเพื่อนก้อย...

แม่งถ่ายตอนไหนยังไม่รู้ตัวเลย

มาเห็นตอนเซฟไฟล์มาลงคอมพิวเต้อ
หลังจากที่ถ่ายรูป ขี่มอไซต์เล่นจนถึงเย็น

พวกผมก็เดินทางกลัที่พักเพื่อเริ่มการตั้งวง

และความแตกต่างของชนชั้นสังคมก็สำแดงผลออกมาครับ

แขกที่พักอยู่ห้องพักติดๆกัน

ไปบอกทางโรงแรม...ว่าผมเสียงดัง

จึงมีพนักงานมาขอความร่วมมือในการลดเสียง...

ว้าก!!! ไอ้พวกสุภาพชน...

จึงกลายเป็นการฟังเพลงเบาๆ

ดื่มจนพอใจ...และเข้านอน!!!

ตื่นมาช่วงเช้าวุ่นวายนิดหน่อยเพราะว่าตารางการเดินเรือเปลี่ยน

ทำให้ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากทานอาหารเช้า

แล้วเตรียมตัวเดินทางกลับ...

กลับด้วนเรื่อไม้ลำใหญ่

เปลี่ยนจากเรือเร็วเพราะว่า...

มีกลุ่มนึงนั่งเรอเร็วออกไปตอนเช้าแล้ว...

แต่เรือเร็วดันไปมุดคลื่นสองรอบ

จึงวนกลับมาที่เกาะครับ

ถ้าจะเมาเรือขอเมาแอลกอฮอล์ดีกว่าว้อย!!!

กลับถึงตัวเมือง...ก็ยังไม่วานถ่ายรูปเล่น หาข้าวกิน ก่อนเดินทางกลับ

หอนาฬิกาที่นี่ทำผมเสียใจจริงๆ...

ไม่ตื่นเต้นเล้ย...

เมื่อถึงเวลากลับรถทัวร์ก็กวนตีนอีกแล้วครับ

เพราะว่าคนกลับรออยู่ที่ตลาดไม่กี่คน...

มันเลยไม่เข้ามารับในตลาด...

แล้วก็อ้างว่าเข้ามาจอดไม่ได้จะโดนปรับ ๕,๐๐๐.- ถ้วน

...กุจำได้ติดตาเลยว่าตอนแรกที่เข้ามากุมาไม่ทันรถทัวร์คันนึง

ที่จอดอยุ่ในซองตรงข้างๆตึกที่ขายตั่วเลยงะ...

เลว!!!

ดังนั้น...

จึงต้องนั่งรถไปที่ท่ารถ...แล้วมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ...

ในตัวเมืองตราดไม่ค่อยเจอคนจริงใจเลย...เซ็ง!!!

(ผมว่าแต่คนที่ไม่จริงใจนะครับ...คนดีๆไม่เกี่ยว)

แล้วไว้เที่ยวกันอีกนะเพื่อนๆ!!!